Terapia Bowena

Jest systemem informacji, które wysyłane są do organizmu pacjenta ze ściśle określonych punktów ciała, są one przenoszone w postaci wibracji poprzez układ nerwowy, limfatyczny, krążenia, mięśniowy i powięź. Organizm naszego ciała kryje w sobie cudowny system uzdrawiania. To nasz wewnętrzny lekarz, który odpowiednio zmobilizowany poprzez Terapię Bowena może uporać się z każdym problemem, czy to fizycznym, czy niefizycznym. Proces samouzdrawiania uruchamia się np. przy skaleczeniu, kiedy to rana pokrywa się nowym naskórkiem albo kiedy wpadnie nam coś do oka i zaczyna ono łzawić, żeby pozbyć się obcego ciała. Zabieg składa się z delikatnych ruchów, wykonanych palcami na mięśniach i tkance łącznej. Pomiędzy każdą sekwencją ruchów stosuje się przerwy. Są one konieczne dla przetworzenia bodźców przez układ nerwowy i sieć powięzi, a także jest to czas na reakcję organizmu i uruchomienie procesu naprawczego. Zabieg trwa około 40 minut, zaleca się powtarzać w odstępach siedmiodniowych. Terapii Bowena nie łączy się z innymi zabiegami, należy zachować odstęp minimum 5 dni przerwy od innych terapii przed i po zabiegu. Nie ma przeciwwskazań do stosowania Terapii Bowena. Stosuje się ją z powodzeniem zarówno u noworodków, jak i u osób starszych. To terapia dla każdego, bez względu na wiek i stan zdrowia. Obecnie Terapia Bowena jest uznawana za najskuteczniejszą, holistyczną i nieinwazyjną metodę na świecie pracy z ciałem.

Przykładowe dolegliwości:

Celem terapii jest zazwyczaj cały organizm, który zostaje przywrócony do równowagi poprzez autonomiczny układ nerwowy. Wykorzystana jest tu wrodzona zdolność organizmu do samoleczenia. Silny stres powoduje nadmierne pobudzenie współczulnego autonomicznego układu nerwowego (walcz, uciekaj). Leczenie zaś ma miejsce tylko wtedy, gdy dominuje przywspółczulny układ nerwowy (odpocznij, odpręż się). W czasie sesji pacjent odpręża się, a nawet zasypia, słychać pracę jelit. To świadczy o uwolnieniu się od stresu. Dlaczego nie możemy wyzdrowieć, gdy dominuje współczulny układ nerwowy, który odpowiada za reakcję walki lub ucieczki? Działa on jak alarm przeciwpożarowy, jego zadaniem jest ocalić nam życie. Kiedy pojawia się stres, zmienia się przepływ krwi w organizmie. Duża jej ilość trafia do mięśni, bo organizm przygotowuje się do walki lub ucieczki. A inne procesy- trawienie, usuwanie toksyn z wątroby, równoważenie elektrolitów w nerkach mogą poczekać. Komórki naszego ciała zamykają się, nic nie dostaje się do ich wnętrza, a więc nie otrzymują składników odżywczych, minerałów, tlenu, niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych. Jednocześnie zaś komórki nie pozbywają się toksyn i zbędnych produktów przemiany materii. Problem polega na tym, że naszemu organizmowi nieustannie dostarczamy stresu.